Το Πουρί βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη Ζαγορά, 
στη βορειανατολική πλευρά του Πηλίου, σε απόσταση 50 χλμ. από τον Βόλο. Δικαίως, το Πουρί είναι γνωστό και ως «το μπαλκόνι του Αιγαίου», όπως ακριβώς και η Μακρινίτσα ως «το μπαλκόνι του Παγασητικού», διότι το χωριό αυτό μοιάζει να είναι κρεμασμένο στις πλαγιές του βουνού.
Η δεντροσκέπαστη, πλακόστρωτη πλατεία του χωρίζεται σε τρία ανισομερή επίπεδα. Η πρώτη πλατεία σκεπάζεται από τον πελώριο, εντυπωσιακό πλάτανο και διαθέτει ένα μαγαζάκι για καφεδάκι ή τσιπουράκι, η δεύτερη από μια τεράστια φλαμουριά και στην τρίτη, ανεβαίνοντας τριάντα φαρδιά, πετρόχτιστα σκαλιά, συναντάμε την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με το επιβλητικό καμπαναριό της. Επίσης, επιβλητική και αξέχαστη είναι η θέα και το δέος που νιώθεις από αυτήν τη μοναδική πλατεία. Από εκεί, μπορεί να δει κανείς τις Σποράδες, μέσα σε ένα απέραντο μπλε και γαλάζιο φόντο, σαν να βρίσκεται μέσα σε αεροπλάνο. Η φύση είναι άγρια και γεμάτη με καστανιές και πλατάνια αλλά και πολύχρωμα λουλούδια όπως ορτανσίες, γαρδένιες και καμέλιες, που ευδοκιμούν πολύ στο Πήλιο. Πολλές χρονιές, το χειμώνα, το χιόνι μπορεί να φτάνει στα δύο μέτρα, αλλά ενεργοποιεί υπέροχα συναισθήματα και προσφέρει εκπληκτικές εικόνες. Εδώ, ανθούσε η ναυτιλία, η μεταξοκαλλιέργεια και η κατασκευή σκουτιών τα παλιά χρόνια. Επίσης, παράγονταν μήλα, πατάτες, κρασί, κάστανα και κάρβουνα.
Το όνομα του χωριού, μάλλον, προήρθε από τη λέξη πώρος, το πρώτο συνθετικό της λέξης πωρόλιθος, που πρόκειται για ένα πωρώδες ασβεστολιθικό πέτρωμα. Το Πωρί έγινε Πορί, που με την πάροδο του χρόνου μετασχηματίστηκε σε Πουρί. Το όνομά αυτό δικαιολογείται, διότι γύρω από το χωριό υπάρχουν πολλές ασβεστολιθικές πέτρες, που ονομάζονται στην τοπική διαλεκτό «πουριά». Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, πήρε το όνομά του από το ακρωτήρι Πουρί ή Λαγήνι. Σε παλιούς γαλλικούς χάρτες έχει βρεθεί η ονομασία «ακρωτήρι Πώριον», από τους μεγάλους πωρόλιθους που υπήρχαν στην περιοχή. Εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε ο οικισμός από την κοντινή παραθαλάσσια τοποθεσία, για να ανέβει προς τα πάνω στη θέση όπου βρίσκεται στις μέρες μας. Βεβαίως, η λέξη «πόρος» έχει και άλλες έννοιες όπως (μικρό) άνοιγμα, από το οποίο μπορεί να περάσει κάποιος ή κάτι, ακόμα και το τμήμα ενός ποταμού, από το οποίο περνούσαν απέναντι άνθρωποι ή ζώα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε αυτό το χωριό, διότι πλησιάζουν αρκετά οι όχθες του και τις ενώνει ένα μικρό γεφύρι.
Στη μέση του δρόμου, που οδηγεί από τη Ζαγορά προς το Πουρί, βρίσκεται ο χείμαρρος «Καλοκαιρινός». Το νερό πέφτει από ύψος περίπου 100 μ. και δημιουργεί τον μεγαλύτερο καταρράκτη του Πηλίου. Εδώ, βρίσκονται οι πηγές της Λαγωνίκας. Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τοξωτά γεφύρια του Διακουμή και του Πόρου.
Πολύ κοντά στο Πουρί βρίσκονται οι όμορφες παραλίες της Ελίτσας και του Οβριού. Η παραλία της Ελίτσας απέχει 3 χλμ. από το χωριό Πουρί. Η πρόσβαση στην παραλία είναι εύκολη αλλά δεν υπάρχουν υποδομές. Η παραλία έχει μεγάλες πέτρες, μέσα και έξω από τη θάλασσα. Εδώ, υπάρχει η δυνατότητα για ελεύθερο κάμπινκγ και η παραλία είναι κατάλληλη για ψαροντούφεκο. Πάνω στη βραχώδη αυτή παραλία, επισκεφθείτε το μικρό εκκλησάκι των Αγίων Πάντων, με τη θάλασσα να βρίσκεται λίγα μέτρα από την είσοδο της εκκλησίας. Η παραλία Οβριός είναι ιδανική για κολύμπι και χαλάρωση και περικλείεται από ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον. Διαθέτει μια αμμουδερή παραλία με μεγάλες πέτρες και δέντρα. Είναι ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ αλλά και αυτή δε διαθέτει καμία υποδομή. Πολύ κοντά βρίσκεται ένα μικρό φαράγγι με τρεχούμενα νερά καθώς και το πέτρινο γεφύρι του Διακουμή.