Το Πήλιο είναι βουνό, το οποίο καλύπτει όλη τη χερσόνησο του Νομού Μαγνησίας. Εδώ η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική συνυπάρχει αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον.
Σε πρώτη φάση, ταξιδέψτε μαζί μας μέσα από τις εικονικές πανοραμικές περιηγήσεις των 360 μοιρών, οι οποίες παρέχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για την προσέγγιση της περιοχής. Επίσης, με τις φωτογραφίες μας που την αποτυπώνουν μέσα από το δικό μας βλέμμα και τη δική μας οπτική γωνία. Θαυμάστε τις περιοχές και οργανώστε το δικό σας ταξίδι και τις δικές σας περιπέτειες στο διαχρονικό και ευλογημένο αυτόν τόπο, σαν να βρίσκεστε πραγματικά στο Πήλιο.
Ανακαλύψτε νέες περιοχές μέσω συσκευών εικονικής πραγματικότητάς (360 VR), νιώστε μία νέα πραγματικότητα και ζήστε μια Virtual Reality εμπειρία, που θα σας καθηλώσει και θα σας εξασφαλίσει τη δυνατότητα να κοιτάζετε προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως θα κάνατε και στον πραγματικό κόσμο.
Η ψηλότερη κορυφή του όρους Πηλίου είναι ο Πουριανός Σταυρός στα 1.624 μέτρα, βορειοδυτικά, μετά τη Ζαγορά και το Χορευτό, στο χωριό Πουρί. Έχει αρκετές ψηλές κορυφές και μία από αυτές είναι οι Αγριόλευκες στα 1.471 μέτρα. Εκεί βρίσκεται το δημοφιλές χιονοδρομικό κέντρο, το οποίο διαθέτει καταφύγιο, εστιατόρια, αναψυκτήρια, ηλεκτροκίνητους αναβατήρες, πολλές πίστες για όσους θέλουν να κάνουν σκι, τρεις χώρους στάθμευσης και σταθμό πρώτων βοηθειών. Μπορείτε να το επισκεφτείτε όταν έχει χιόνι αλλά και σε όλες τις εποχές του χρόνου για διαμονή, καφέ ή φαγητό.
Όλο το Πήλιο αποτελεί προορισμό και για τις τέσσερις εποχές. Οι εποχές εναλλάσσονται εμφανώς λόγω της γεωγραφικής τοποθεσίας και της πλούσιας και ανεξάντλητης φύσης του. Στο Πήλιο υπάρχουν κατάφυτα δάση, πλούσια σε χλωρίδα και πανίδα και εναλλασσόμενα τοπία με καταπράσινα λιβάδια, καλλιεργήσιμη γη και ελαιώνες. Η ύπαρξη μεγάλων ρηγμάτων, οι πολλές βροχές και το υπερβολικό χιόνι έχει δημιουργήσει αρκετές πηγές. Οι σημαντικότερες είναι αυτές της Καλιακούδας και της Λαγωνίκας. Στο Πήλιο δεν υπάρχουν ποτάμια με σταθερή ροή αλλά μεγάλες ρεματιές, όπως αυτή της Λαγωνίκας, του Βρύχωνα, της Καλιακούδας και της Φελούκας με αξιόλογη ροή τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες καθώς και δεκάδες μικρά ρέματα.
Όπως εναλλάσσονται οι εποχές, έτσι ακριβώς εναλλάσσονται και τα χαρακτηριστικά των χωριών και των οικισμών του Πηλίου. Πολλά είναι χτισμένα με την παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, αμφιθεατρικά και σε επιβλητικές πλαγιές και για αυτόν το λόγο τα αποκαλούν «μπαλκόνια του Αιγαίου ή του Παγασητικού» ή και των δυο αυτών θαλασσών. Άλλα είναι κρυμμένα μέσα σε πλούσια βλάστηση, άλλα είναι πιο αρχοντικά, άλλα πιο γραφικά, άλλα είναι μικρά και άλλα μεγάλα. Άλλα είναι γεωργικά, άλλα πιο ανεπτυγμένα τουριστικά και άλλα δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε νησί και όχι σε χερσόνησο. Ειδικά την άνοιξη που όλα ανθίζουν, τα περισσότερα χωριά έχουν κατάφυτους κήπους που ευωδιάζουν, γεγονός που θα αντιληφθείτε κάνοντας τον περίπατο σας στα πολυάριθμα καλντερίμια τους.
Η αρχιτεκτονική και η ρυμοτομία του Πηλίου είναι μοναδική, αν και ένα μέρος των σπιτιών, των καλντεριμιών και των βρυσών μοιάζει με αυτά της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά την περίοδο 1750-1850 φτάνουν στο Πήλιο χτίστες και μάστορες από όλη την Ελλάδα αλλά κυρίως από την Ήπειρο (Πυρσόγιαννη) και από το Ζουπάνι, το σημερινό Πεντάλοφο. Ένα καλλιτεχνικό δίδυμο της εποχής αυτής είναι ο αρχιτέκτονας Ζηπανιώτης Δήμος και ο λιθογράφος Ζουπανιοπολίτης Μίλιος που με τις επιρροές τους διαμορφώνουν αυτό που λέμε «κλασική πηλιορείτικη αρχιτεκτονική». Η πλειονότητα των αρχοντικών που έχουν κατασκευαστεί εκείνη την εποχή έχουν πέτρινη βάση με δύο ή τρεις ορόφους, που θυμίζει τους πρώτους πύργους. Οι λιθοσκέπαστες στέγες καλύπτονται με πλάκα Πηλίου, η οποία προέρχεται από τα λατομεία του και προστατεύει τα σπίτια από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Εσωτερικά τα αρχοντικά έχουν πλούσια ζωγραφική διακόσμηση, τα ταβάνια είναι ξυλόγλυπτα και ζωγραφιστά, ενώ για την εξωτερική διακόσμηση υπάρχουν μοτίβα και επιγραφές.
Η «πρώιμη αρχιτεκτονική του Πηλίου» περιλαμβάνει κτίρια που χτίστηκαν μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα. Τα περισσότερα από αυτά τα κτίρια έχουν μια τετραγωνική κάτοψη, είναι χτισμένα με τοπική πέτρα και τα δάπεδα τους συνήθως είναι χτισμένα με τοπικό σχιστόλιθο. Πρόκειται για πυργοειδείς κατασκευές με μικρά σε μέγεθος παράθυρα και πολεμίστρες, δηλαδή πρόκειται για σπίτια-οχυρά!
Η «ύστερη αρχιτεκτονική του Πηλίου» εκτείνεται από το 1860 μέχρι το 1890 και περιλαμβάνει την κατασκευή των νεοκλασικών αρχοντικών, τα οποία είναι επηρεασμένα περισσότερο από τη σύγχρονη αιγυπτιακή αρχιτεκτονική με ρυθμούς της εποχής, διότι χτίζονταν από απόδημους Πηλιορείτες που επέστρεφαν στην πατρίδα τους φέρνοντας μαζί τους συνήθειες και γούστα που απέκτησαν στην ξενιτιά. Έτσι, περνάμε και στο στιλ του μπαρόκ και του ροκοκό.
Φυσικά, δεν είναι μόνο τα αρχοντικά που γοητεύουν τον επισκέπτη, αλλά είναι, επίσης, τα διάσπαρτα θρησκευτικά μνημεία, τα γεφύρια, οι κρήνες, οι πλατείες και τα καλντερίμια του. Τα πέτρινα γεφύρια είναι ένα δείγμα της μοναδικής αρχιτεκτονικής του Πηλίου. Τα περισσότερα από αυτά είναι τοξωτά και πολύ καλά εναρμονισμένα με τη φύση γύρω τους. Συνδέουν τις όχθες μικρών χειμάρρων, για αυτό και είναι συνήθως μονότοξα και μικρότερα από τα ηπειρώτικα, που συνδέουν μεγάλα ποτάμια και παραπόταμους. Επίσης, τα καλντερίμια ενώνουν το ένα χωριό με το άλλο.
Ο βασικός πολεοδομικός πυρήνας είναι συνήθως οι πλατείες του χωριού, τις οποίες διατρέχουν τα καλντερίμια και ενώνουν τις κοινότητες. Συνήθως όλοι οι οικισμοί αναπτύσσονται γύρω από τις πλατείες τους ακτινωτά, όπου εκεί υπάρχει και η εκκλησία του προστάτη αγίου του οικισμού. Το όνομά τους πολλές φορές το οφείλουν στον συγκεκριμένο άγιο.
Η χαρακτηριστική πηλιορείτικη πλατεία είναι πλακόστρωτη και με αιωνόβια πλατάνια. Στις περισσότερες πλατείες υπάρχει μια κρήνη (βρύση) με κρυσταλλένιο, καθαρό νερό ακόμη και σήμερα και, συνήθως, το όνομα της πλατείας προέρχεται από το όνομα της βρύσης ή από την ποιότητα του νερού της ή από τον δωρητή ή από τον κατασκευαστή της. Οι πέτρινες ή οι μαρμάρινες κρήνες είναι συνήθως δυο ειδών, είτε ανοιχτές, είτε σκεπαστές με χτιστό υπόστεγο από ξύλο με πηλιορείτικες πλάκες και αρκετές έχουν ποτίστρες για τα ζώα. Το συνηθέστερο είναι να πλαισιώνονται από πέτρινες πεζούλες για την ανάπαυση των διψασμένων περαστικών. Μια τρίτη κατηγορία είναι οι νεοκλασικές κρήνες από λευκό μάρμαρο, με υδρορροές σε σχήμα λεοντοκεφαλής, με αέτωμα και μονοκόμματη, μαρμάρινη λεκάνη.
Ένα μεγάλο μέρος από το πυκνό δίκτυο των καλντεριμιών χρησιμοποιήθηκε ως «οδηγός» για τους σημερινούς ασφαλτοστρωμένους οδικούς δρόμους. Άλλα καλντερίμια αποκαταστάθηκαν μετά από καταστροφές (από πολέμους, σεισμούς και από τον μεγάλο σεισμό του 1954) και άλλα έχουν μείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων. Πολλά είναι λιθόστρωτα και σε ταξιδεύουν σε άλλους χρόνους και εποχές και άλλα μοιάζουν με άγρια μονοπάτια μέσα στην υπέροχη φύση, όπου συναντάς πολλές φόρες διάσπαρτες κρήνες και ξωκλήσια.
Τα μονοπάτια-καλντερίμια μαζί με τον σιδηρόδρομο Βόλου - Μηλεών αποτελούσαν μέχρι τη δεκαετία του '50 το μοναδικό άξονα επικοινωνίας των χωριών μεταξύ τους και με το Βόλο. Ο σιδηρόδρομος Βόλου-Μηλεών είναι το σημερινό «τρενάκι του Πηλίου», όπως είναι γνωστό, ή αλλιώς ο Μουντζούρης. Για πολλά χρόνια, μεταφέροντας ανθρώπους και εμπορεύματα , συνέβαλε καθοριστικά στην αλματώδη ανάπτυξη της περιοχής. Κατασκευαστής του ήταν ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του διάσημου ζωγράφου Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο. Αξίζει να διασχίσετε με το τρενάκι του Πηλίου την περίφημη πεντακάμαρη γέφυρα του Εβαρίστο Ντε Κίρικο, που βρίσκεται στην περιοχή της Άνω Γατζέας και να θαυμάσετε το τοπίο αλλά και το ίδιο το έργο. Ξεκινώντας από τα Λεχώνια, περνά από τους σταθμούς της Άνω Γατζέας, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου ΑΘανασίου Πινακατών και του οικισμού Αργυρέικα και τερματίζει στις Μηλιές. Αυτή η διαδρομή θα σας μείνει αξέχαστη! Επίσης, όλα αυτά τα καλντερίμια, πολλές φορές, καταλήγουν σε εκπληκτικές, πανέμορφες παραλίες τόσο από την μεριά του Αιγαίου, που κάποιες μπορεί να είναι πιο άγριες ή πιο δυσπρόσιτες, όσο και από την πλευρά του Παγασητικού. Αυτή η ρυμοτομία καθιστά το Πήλιο έναν από τους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους προορισμούς, Ελλήνων και ξένων επισκεπτών, για περιπάτους και πεζοπορικές διαδρομές.
Πολλές διαδρομές προτείνονται από αρκετούς τουριστικούς οδηγούς και από το διαδίκτυο. Εκδρομές διοργανώνονται όλο τον χρόνο από ειδικευμένα τουριστικά πρακτορεία αλλά μπορείτε να οργανώσετε και μόνοι σας τη δική σας πεζοπορία, διότι, συνήθως, τα περισσότερα καλντερίμια είναι σηματοδοτημένα. Μπορείτε ακόμη να προγραμματίσετε αναρριχήσεις , ορειβασία, καγιάκ, ποδηλασία βουνού ή ιππασία και τοξοβολία.
Συνδυάζοντας όλα τα προηγούμενα, πάμε να εξερευνήσουμε και τις μαγευτικές παραλίες. Οι παραλίες του Πηλίου, τόσο από τη μεριά του Αιγαίου Πελάγους, όσο και από τη μεριά του Παγασητικού φημίζονται για τα καθαρά νερά τους και πολλές έχουν βραβευτεί με γαλάζια σημαία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν παραλίες για όλα τα γούστα: ήσυχες ή κοσμικές, οργανωμένες για κολύμπι, ρακέτες, θαλάσσια σπορ, πεζοπορία, κ.λπ. ή μη, με άμμο (χρυσή, άσπρη ή σοκολατί) ή βότσαλα (άσπρα, μαύρα, γκρι, χρωματιστά) ή βράχια ή ο συνδυασμός όλων των προηγούμενων. Συνήθως, είναι κατάφυτες μέχρι την άκρη της θάλασσας με σμαραγδένια ή καταγάλανα, βαθύ μπλε ή πράσινα νερά. Πολλές από αυτές προσφέρονται για ιστιοπλοΐα, καταδύσεις και ψάρεμα.
Κατά κανόνα, οι παραλίες που βρίσκονται στη μεριά του Παγασητικού είναι πιο απάνεμες, πιο ζεστές και έχουν λιγότερα κύματα, σε σχέση με αυτές που βλέπουν στο Αιγαίο Πέλαγος που όταν σηκώσει αέρηδες και κύματα γίνονται αρκετά επικίνδυνες.
Σχετικά με τις γιορτές στο Πήλιο, κυρίως τους θερινούς μήνες, γιορτάζονται οι άγιοι-προστάτες των χωριών και των μοναστηριών καθώς και η Παναγία, όπου συνήθως, όπως ακριβώς και στα παλαιά χρόνια, οργανώνονται λαμπρά πανηγύρια στις πλατείες των χωριών. Εκτός όμως από τα θρησκευτικά πανηγύρια οργανώνονται κάθε χρόνο και πολλές ενδιαφέρουσες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, όπως συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Θα πρέπει να αναζητάτε συνεχώς πληροφορίες για αυτού του είδους τις εκδηλώσεις, διότι κάθε καλοκαίρι αλλά και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου οι εκδηλώσεις αυτές πληθαίνουν.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τις παρακάτω:
Άγιος Λαυρέντιος : «Μουσικό χωριό - Διεθνής μουσική κοινότητα» με εκδηλώσεις στο χώρο της μουσικής, του θεάτρου (κουκλοθέατρο-μαριονέτες), του χορού, της performance, των επιστημών, των παραστατικών τεχνών, της ειδικής αγωγής, των σωματικών τεχνών και της ποίησης.
«Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ Χορού» στην Πορταριά.
«Βραδιά Μηλίνας» με θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες με παραδοσιακή μουσική.
Πολιτιστικές εκδηλώσεις με την ονομασία « Αργοναυτικά», προς τιμή του Ιάσονα και των Αργοναυτών, με θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και φεστιβάλ.
Φεστιβάλ «Ζαγόρα, Τσαγκαράδα, Κισσός» με σεμινάρια και συναυλίες στη Ζαγορά και με παράλληλες δράσεις στον ευρύτερο χώρο του Ανατολικού Πηλίου.
«Φεστιβάλ Βιολοντσέλου» στη Ζαγόρα που περιλαμβάνει μαθήματα, συναυλίες, εργαστήρια.
Επίσης, οργανώνονται και ενδιαφέρουσες αγροτουριστικές εκδηλώσεις.
Και πάλι ενδεικτικά αναφέρουμε:
Η ψαράδικη βραδιά στην Αγριά, το έθιμο των Μάηδων στη Μακρινίτσα, ο πηλιορείτικος γάμος στην Πορταριά, ο παραδοσιακός τρικεριώτικος γάμος κατά τον οποίο όλες οι γυναίκες του χωριού φορούν τις εντυπωσιακές στολές τους και γιορτάζουν με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια στο Τρίκερι, η γιορτή των λουλουδιών στην Άνω Μεριά, τα Λεχωνίτικα και τα Ανθεστήρια στα κάτω Λεχώνια, ο ανθοκομικός συνεταιρισμός γυναικών Μακρυράχης στη Μακρυράχη, η γιορτή του λουκάνικου στις Σταγιάτες, του τσίπουρου στο Κατηχώρι , του κερασιού στον Άγιο Λαυρέντιο, της ελιάς στην Αργαλαστή, του κάστανου στο Ξουρίχτι κάθε Οκτώβρη, του μήλου στη Ζαγορά, του αχλαδιού στις Μηλιές, όλα υπό τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής και με χορούς και άλλα που πρέπει να τα αναζητήσετε. Επίσης, διοργανώνονται και σεμινάρια μανιταρογνωσίας και μανιταροφαγίας με εξορμήσεις κάθε άνοιξη και φθινόπωρο στην Τσαγκαράδα. Σε πολλές από αυτές τις εκδηλώσεις μπορείτε να συμμετάσχετε και εσείς οι ίδιοι.
Στο Πήλιο παράγονται εκλεκτής και μοναδικής ποιότητας προϊόντα όπως γλυκά του κουταλιού, χυλοπίτες, τραχανάς, τσίπουρο, μέλι, βασιλικός πολτός, λάδι, ελιές και βότανα από μικρούς παραγωγούς και συνεταιρισμούς. Επίσης, υπάρχουν σε πολλά χωριά γυναικείοι αγροτουριστικοί συνεταιρισμοί, οι οποίοι αναζήτησαν, εντόπισαν και κατέγραψαν παραδοσιακές συνταγές και σε συνεργασία με ντόπιους αγρότες και παραγωγούς παρασκευάζουν από γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και λικέρ από φρέσκα φρούτα και καρπούς μέχρι σπιτικά ζυμαρικά, κουλουράκια, παξιμαδάκια, πίτες και όλα τα εποχιακά (τσουρέκια, κουραμπιέδες κ.ά.).
Για τη διαμονή σας υπάρχουν παλιά αρχοντικά διαμορφωμένα σε παραδοσιακούς ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, σύγχρονα ξενοδοχειακά συγκροτήματα με ευρύχωρα δωμάτια και γαμήλιες σουίτες και κάμπινγκ, πολλά από τα οποία βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα, άλλα μέσα στα βουνά σε υπέροχα καλντερίμια και χωριά.
Θα βρείτε, επίσης, πολλά μαγαζιά εστίασης, από παραδοσιακά ταβερνάκια μέχρι ατμοσφαιρικά και γκουρμέ εστιατόρια με διάσημους σεφ. Στην περιοχή υπάρχουν και άφθονα τσιπουράδικα με τους μοναδικούς μεζέδες θαλασσινών και όχι μόνο , μερικοί φτάνουν στο τραπέζι σας κατευθείαν από τη φύση, όπως τα τσιτσίραβλα.
Με λίγα λόγια το Πήλιο διαθέτει τα πάντα, ικανοποιεί όλα τα γούστα και απευθύνεται σε κάθε «τσέπη». Γενικά, το Πήλιο σας προσφέρει μια ζεστή, ευχάριστη, αξέχαστη και ποιοτική διαμονή. Είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες και για όλες τις εποχές.
Απλά ΜΑΓΙΚΟ και ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ! Καλώς ήρθατε!